پروپوزال بررسي اثربخشي آموزش تاب آوري بر کيفيت زندگي و کاهش رفتارهاي پرخطر دانش آموزان

پروپوزال بررسي اثربخشي آموزش  تاب آوري بر کيفيت زندگي و کاهش رفتارهاي پرخطر دانش آموزان
دارای 47صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: بررسي اثربخشي آموزش  تاب آوري بر کيفيت زندگي و کاهش رفتارهاي پرخطر دانش آموزان

تعداد صفحه: 47صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...

پروپوزال روش تحقیق روانشناسی بالینی درباره تاب آوری
بررسي اثربخشي آموزش  تاب آوري بر کيفيت زندگي و کاهش رفتارهاي پرخطر دانش آموزان
مقدمه
زندگي موهبتي الهي است كه انسان‌ها در سفري كوتاه در طول عمر خويش از آن بهره مند مي‌گردند. داشتن زندگي با كيفيت مطلوب آرزوي بشر بوده و هست. در طول ساليان متمادي يافتن مفهوم حقيقي زندگي خوب و چگونگي دست يابي به آن، افكار و مطالعات فلاسفه را به خود معطوف داشته است. بر همين اساس از آغاز تاكنون تعاريف گوناگوني از زندگي خوب و كيفيت زندگي از سوي انديشمندان و محققين ارائه شده است (هانستد ،1999). کيفيت زندگي عبارت است از برداشت افراد از موقعيت شان در زندگي که با توجه به زمينۀ فرهنگ و سيستم ارزشي که در آن زندگي مي‌کنند و در ارتباط با اهداف و انتظارها و استانداردهاي فرد مي‌باشد (گويات، فني و پاتريک ،1993) تعريف سازمان بهداشت جهاني از سلامت به صورت رفاه کامل جسمي، رواني و اجتماعي، نه فقط فقدان بيماري و معلوليت باعث گسترش توجه از بيماري به عملکرد و ساير جنبه‌هاي مثبت سلامتي شده است ( کاپلان، سادوک  ، 2009) کيفيت زندگي را مي‌توان به عنوان يک ابزار عملياتي براي سنجش سلامتي و رفاه کلي در نظر گرفت و در حال حاضر از آن به عنوان يک شاخص کليدي که بايد به صورت معمول در پژوهش‌هاي بهداشتي در نظر گرفته شود، ياد مي‌کنند. همچنين در حال حاضر بحث کيفيت زندگي يکي از نگراني‌هاي عمده سياست مداران و متخصصان بهداشت عمومي بوده و به عنوان شاخصي براي اندازه گيري وضعيت سلامت در تحقيق‌هاي بهداشت عمومي و پزشکي شناخته شده و به کار مي‌رود (گيل، فينستين ،2003). فريش معتقد است که مطالعه بهزيستي افراد و جوامع و ارتقاء آن بزرگترين چالش علمي بشر بعد از افزايش و پيشرفت در زمينه تکنولوژي، پزشکي و ثروت است (فريش 2006، به نقل از قاسمي، کج باف و ربيعي،1390). به همين دليل درمان هاي امروزي بايد متمرکز بر اصلاح و تغيير کيفيت زندگي و گسترش توانمندي ها و ايجاد رضايت از زندگي در افراد بخصوص نوجوانان باشد. علاوه بر کيفيت زندگي توجه به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان ضروري و لازم است.