پاورپوینت فرهنگسراها در ایران

فرهنگسراها در ایران

در تاریخ فرهنگ ایران، فرهنگسرا به شیوه ای که اکنون متداول است وجود نداشته است، بلکه اماکن دیگری بوده اند که نقش توسعه و اشاعه فرهنگ را برعهده داشته اند. بدیهی است که فرهنگسراها به صورت کنونی خود یک پدیده وارداتی است که همانند بسیاری از پدیده های اجتماعی دیگر همچون کلوپ ها، باشگاههای مختلف از غرب گرفته شده است. اکنون جایگاه فرهنگ سراها در نظام فرهنگی کشور مربوط به حوزه ی مدیریت شهری است. سازمانهای فرهنگی قبل از انقلاب در سال های قبل از انقلاب، سیاست دولت در زمینه سازمانهای فرهنگی، ایجاد وسایل گذراندن اوقات فراغت با سرمایه گذاری دولت بود و تمام برنامه های این مراکز توسط وابستگان فرهنگی دولت نظارت و برنامه ریزی می شد. خط مشی دولت در این زمینه سوق دادن مردم به راههای تازه گذارندن اوقات فراغت در جهت سرگرم کردن آنان و بی توجه کردنشان به مسائل سیاسی و اجتماعی کشور بود. در این دوران اشاعه فرهنگی و توسعه آن در ایران، تمایل به غرب و عناصر غربی داشت که این همگاه با همپوشانی نقش رسانه ها بود. نشریات پر از داستان های مبتذل بود و رادیو و تلویزیون نیز همین نقش را ایفا می کردند. فرهنگسرا بعد از انقلاب در قالب نظام مدیریت شهری تعریف گردیدند که متولی آن سازمان فرهنگی هنری شهرداری کلانشهرها است. در این جا با اشاره به ساختار سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران جایگاه فرهنگ سرا ها را در این سازمان مشخص می سازیم سازمان های فرهنگی بعد از انقلاب با پايان دفاع مقدس و آغاز دوران سازندگي، ضرورت توسعه فرهنگي پايتخت، شهرداري تهران را برآن داشت تا همراه با خدمات اجتماعي، عمراني و ...، ارائه خدمات فرهنگي را در زمره برنامه‌هاي خود قرار دهد. از همان زمان، بازسازی و يا تغيير کاربري اماکن در اختيار شهرداري آغاز شد تا آنكه از اوايل سال‌های دهه70، تأسيس مراکز فرهنگي هنري با عناوين فرهنگسرا، خانه فرهنگ، کتابخانه، موزه و ... در مناطق 22گانه شهرداري آغاز شد و معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران اداره آن را برعهده گرفت که بعدها این امر به سازمان فرهنگي- هنری شهرداري، واگذار گردید. سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران در سال 1375 سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به‌منظور توسعه فرهنگ و هنر در جامعه ایرانی و نیز ارتقای فرهنگ شهرنشینی و با نظر مساعد رهبر معظم انقلاب اسلامي، در تهران بزرگ ایجاد شد. توسعه فرهنگی، تعمیق معرفت دینی، تقویت زیبائی‌طلبی و حقیقت‌جویی شهروندان، شادزیستی توام با روحیه سازنده و کسب مهارت‌های زندگی اجتماعی، نیازهایي اساسی بود که این سازمان در پاسخ به آنها موجودیت یافت.