پاورپوینت روش تربیتی تغافل

دانلود پاورپوینت با موضوع روش تربیتی تغافل دارای 29 اسلاید و با فرمت .ppt و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد اسلاید : 29 اسلاید
فرمت فایل: پاورپوینت .ppt و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

 

قسمتی از متن نمونه:

روش تربیتی تغافل

مبنای تربیتی
کرامت:
کرامت همان نزاهت از پستی و فرومایگی است. روح بزرگوار و منزه از هر پستی را کریم می گویند(جوادی آملی،1369، ص21). خدای سبحان انسان را به عنوان نوع کریم معرفی کرد. فرمود: «و لقد کرمنا بنی آدم» یعنی این نوع انسان، فی نفسه، کریم خلق شده و شایستگی کرامت زاید را هم دارد(جوادی آملی،1369، ص18).
اصل تربیتی
تکریم:
مقصود از این اصل آن است که مربی در مقام تربیت باید کرامت متربی را حفظ کند و مایه عزت نفس او را فراهم آورد.
قال علی بن الحسین علیه السلام: وَ أَمَّا حَقُّ الزَّوْجَةِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَهَا لَكَ سَكَناً وَ أُنْساً فَتَعْلَمَ أَنَّ ذَلِكَ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَلَيْكَ فَتُكْرِمَهَا(صدوق، 1400، ص370).
تعریف روش
تغافل مصدر باب تفاعل از ریشه غفل آمده است.غفلت به معنی عدم توجه و چشم پوشی کردن است. غفلت سهوی است که از قلت حفظ و قلت بیداری عارض می شود(راغب اصفهانی، ج1، ص609). تغافل خود را به غفلت زدن، خویشتن را غافل وانمود کردن و چشم پوشی کردن معنا شده است(احمد بن فارس،1404).
براساس این روش، مربی در برخی موقعیت ها با وجود آگاهی از خطا و لغزش متربی، به منظور صیانت از کرامت او، خود را غافل از آن وانمود کرده و سعی می کند با استفاده از سایر روش ها در اصلاح او موفق شود.
اهمیت روش
عن علی علیه السلام: وَ اعْلَمْ أَنَّ رَأْسَ الْعَقْلِ بَعْدَ الْإِيمَانِ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مُدَارَاةُ النَّاسِ وَ لَا خَيْرَ فِيمَنْ لَا يُعَاشِرُ بِالْمَعْرُوفِ مَنْ لَا بُدَّ مِنْ مُعَاشَرَتِهِ حَتَّى يَجْعَلَ اللَّهُ إِلَى الْخَلَاصِ مِنْهُ سَبِيلًا فَإِنِّي وَجَدْتُ جَمِيعَ مَا يَتَعَايَشُ بِهِ النَّاسُ وَ بِهِ يَتَعَاشَرُونَ مِلْ‏ءَ مِكْيَالٍ ثُلُثَاهُ اسْتِحْسَانٌ وَ ثُلُثُهُ تَغَافُل(صدوق،1404، ج4، ص387).
آثار روش تربیتی تغافل
الف) آثار روش بر متربی
1. تداوم ارتباط با مربی
تغافل باعث می شود که اعتماد و ارتباط متربی از مربی سلب نشود و به این ترتیب زمینه اصلاح برای او باقی بماند.
قالُوا إِنْ يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّها يُوسُفُ في‏ نَفْسِهِ وَ لَمْ يُبْدِها لَهُمْ قالَ أَنْتُمْ شَرٌّ مَكاناً وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما تَصِفُونَ (یوسف،77)
2. حفظ کرامت متربی
قالُوا يا أَبانا ما لَكَ لا تَأْمَنَّا عَلى‏ يُوسُفَ وَ إِنَّا لَهُ لَناصِحُونَ (11) أَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ (12) قالَ إِنِّي لَيَحْزُنُني‏ أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَ أَخافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُونَ (یوسف،13)
3. پی بردن به اشتباه
عُيُونُ الْمَحَاسِنِ عَنِ الرُّويَانِيِّ أَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ مَرَّا عَلَى شَيْخٍ يَتَوَضَّأُ وَ لَا يُحْسِنُ فَأَخَذَا فِي التَّنَازُعِ يَقُولُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا أَنْتَ لَا تُحْسِنُ الْوُضُوءَ فَقَالا أَيُّهَا الشَّيْخُ كُنْ حَكَماً بَيْنَنَا يَتَوَضَّأُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا فَتَوَضَّئَا ثُمَّ قَالا أَيُّنَا يُحْسِنُ قَالَ كِلَاكُمَا تُحْسِنَانِ الْوُضُوءَ وَ لَكِنَّ هَذَا الشَّيْخَ الْجَاهِلَ هُوَ الَّذِي لَمْ يَكُنْ يُحْسِنُ وَ قَدْ تَعَلَّمَ الْآنَ مِنْكُمَا وَ تَابَ عَلَى يَدَيْكُمَا بِبَرَكَتِكُمَا وَ شَفَقَتِكُمَا عَلَى أُمَّةِ جَدِّكُمَا(مجلسی،1403، ج34، ص319).
4. فراهم سازی زمینه اصلاح رفتار
عن الصادق علیه السلام: ثَلَاثَةٌ تَجِبُ عَلَى السُّلْطَانِ لِلْخَاصَّةِ وَ الْعَامَّةِ مُكَافَأَةُ الْمُحْسِنِ بِالْإِحْسَانِ لِيَزْدَادُوا رَغْبَةً فِيهِ وَ تَغَمُّدُ ذُنُوبِ الْمُسِي‏ءِ لِيَتُوبَ وَ يَرْجِعَ عَنْ غَيِّهِ وَ تَأَلُّفُهُمْ جَمِيعاً بِالْإِحْسَان(حرانی،1404، ص)
ب) آثار روش بر مربی
1. توقیر مربی

عن علی علیه السلام: تغافل عن المكروه توقّر(شیخی، 1380، ص56).
عنه علیه السلام: َ عَظِّمُوا أَقْدَارَكُمْ بِالتَّغَافُلِ عَنِ الدَّنِيِّ مِنَ الْأُمُور(مجلسی، ج75، ص64)
2. ایمنی
قبعثری در عصر حجاج بن یوسف زندگی می کرد و مردی تحصیل کرده و ادیب بود. روزی با چند نفر از دوستان در یکی از باغ های خارج شهر مجلس انسی داشتند. در خلال گفتگوها سخن از حجاج به میان آمد. قبعثری به طور کنایه جملاتی چند در باره اش گفت و مراتب نارضایتی خود را از وی ابراز کرد. این خبر به گوش حجاج رسیده تصمیم گرفت او را کیفر دهد. احضارش کرد و با تندی به او گفت: لاحملنک علی الادهم یعنی زندانیت می کنم و قید در پایت می گذارم(کلمه ادهم در لغت عرب به معنای متعدداز جمله پایبند زندانی و اسب سیاه آمده است). قبعثری برای رهایی از خطر تغافل کرد و در جواب با گشاده رویی و تبسم گفت: مثل الامیر یحمل علی الادهم و الاشهب(اسب سفیدی که مختصر رگه های سیاه داشته باشد). حجاج برای توضیح مقصود خود گفت: اردت الحدید(مرادم آهن بود نه اسب سیاه). قبعثری دوباره تغافل کرد و بلافاصله گفت: الحدید خیر من البلید(البته اسب با هوش بهتر از اسب کودن است) قبعثری با این تغافل ادیبانه و کم نظیر که آمیخته به تکریم و احترام بود، نه تنها خشم حجاج را فرو نشاند، بلکه عاطفه و مهر او را به خود جلب نمود و از عطیه و نعمتش نیز برخوردار گردید(فلسفی، 1379، ص387)
....